Έχουν περάσει πάνω από εννέα μήνες από τότε που αρχίσαμε να ακούμε για τον Covid-19 και περίπου πέντε μήνες από το lockdown στην χώρα μας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί από εμάς άρχισαν να αισθάνονται αγχωμένοι και κουρασμένοι από την πανδημία και τους συνεχώς μεταβαλλόμενους περιορισμούς που, ενώ είναι απολύτως απαραίτητοι, κάνουν τη ζωή λιγότερο ευχάριστη.
Εάν αισθάνεσαι έτσι, είναι σημαντικό να καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνη. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων παγκοσμίως βιώνει αυτή την κατάσταση, που ο ΠΟΥ της έδωσε το όνομα "pandemic fatigue". Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ατόμων που βιώνουν τη λεγόμενη "κούραση από την πανδημία" έχει φτάσει πάνω από το 60% σε ορισμένες περιπτώσεις.
Τι είναι το Pandemic Fatigue
Ο ΠΟΥ το ορίζει ως "έλλειψη κινήτρων για να ακολουθήσει κανείς τις προτεινόμενες συμπεριφορές για να προστατευτεί, που εμφανίζονται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου και επηρεάζονται από μια σειρά συναισθημάτων, εμπειριών και αντιλήψεων". Ο οργανισμός αναφέρει ότι είναι μια "φυσική απάντηση" σε μια παρατεταμένη παγκόσμια κρίση υγείας, ειδικά σε αυτό το στάδιο. Εκδηλώνεται με την απροθυμία να ακολουθήσει κανείς κατευθυντήριες γραμμές και συστάσεις, είτε κοινωνικές αποστάσεις με φίλους, μειωμένη χρήση μάσκας ή προσπάθειας να παραμείνει ενήμερος για την πανδημία και, τέλος, με αντιλήψεις που θεωρούν τον Covid-19, ιό χαμηλότερου κινδύνου από ό,τι είναι πραγματικά.
Γιατί εμφανίστηκε τώρα
Όταν ο ιός χτύπησε για πρώτη φορά, εκμεταλλευτήκαμε την "ικανότητα προσαρμογής για βραχυπρόθεσμη επιβίωση σε έντονα αγχωτικές καταστάσεις", αλλά καθώς η πανδημία συνεχίζεται βρίσκουμε άλλους τρόπους αντιμετώπισης με αποτέλεσμα να προκύπτει η κόπωση και η απάθεια. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να αισθανόμαστε απαθείς απέναντι στον ιό σε αυτό το στάδιο. Το πρώτο είναι ότι η αντιληπτή απειλή του ιού θα μπορούσε να έχει μειωθεί στο μυαλό μας καθώς συνηθίσαμε στην ύπαρξή του, παρά τα ιατρικά δεδομένα που δείχνουν το αντίθετο (π.χ. ότι ο κίνδυνος, σε ορισμένες χώρες, αυξάνεται). Εννέα μήνες μετά την κατάσταση, είναι πιο πιθανό να νιώσουμε τις οικονομικές, κοινωνικές και προσωπικές απώλειες που προκύπτουν ως αποτέλεσμα προληπτικών μέτρων, όπως lockdown και περιορισμοί.
Επίσης, καθώς οι περιορισμοί συνεχίζονται ή αλλάζουν με τρόπο που αισθανόμαστε ότι έχουμε λίγο τον έλεγχο, ενδέχεται να αισθανθούμε μια αυξημένη επιθυμία για ελευθερία και αυτοδιάθεση.
Γιατί είναι πρόβλημα
Ο ΠΟΥ δημοσίευσε μια μακρά έκθεση με στόχο τη μείωση αυτής της υποκινημένης ευαισθησίας, επειδή, αν και είμαστε όλοι κουρασμένοι από τον ιό, πρέπει να συνεχίσουμε να τον καταπολεμούμε. "[Η πανδημική κόπωση"] αποτελεί σοβαρή απειλή για τις προσπάθειες ελέγχου της εξάπλωσης του ιού", λέει ο οργανισμός. "Μέχρι να είναι διαθέσιμο ένα εμβόλιο ή αποτελεσματικές θεραπείες, η δημόσια υποστήριξη και οι προστατευτικές συμπεριφορές παραμένουν κρίσιμες για τον περιορισμό του ιού. Τα οφέλη που κάθε έθνος επιτυγχάνει συλλογικά μέσω lockdown και άλλων μέτρων - μερικές φορές με υψηλό κοινωνικό και οικονομικό κόστος - πρέπει να διασφαλιστoύν".
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί
Ο Δρ Hans Henri Kluge, περιφερειακός διευθυντής του ΠΟΥ για την Ευρώπη, πιστεύει ότι υπάρχουν τρόποι για να αναζωογονηθούν οι προσπάθειες αντιμετώπισης και πρόληψης της περαιτέρω εξάπλωσης του ιού. Μιλώντας στο BBC, είπε ότι το κλειδί είναι η αίσθηση της κοινότητας και παραθέτει τις ακόλουθες μεθόδους:
- Η κατανόηση των ανθρώπων και των δυσκολιών που βιώνουν, μέσω σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης.
- Η συμμετοχή των κοινοτήτων σε συζητήσεις και αποφάσεις ως μέρος της λύσης.
- Να επιτραπεί στους ανθρώπους να ζήσουν τη ζωή τους, μειώνοντας τον κίνδυνο μέσα από καινοτόμους τρόπους για να καλυφθούν οι συνεχιζόμενες κοινωνικές ανάγκες - για παράδειγμα, παραδίδοντας γεύματα σε ευάλωτα άτομα ή οργανώνοντας εικονικές προειδοποιήσεις.
Πηγή: madamefigaro.gr
