Ένα μοιραίο πρωινό, στις 7 Μαΐου του 1965, ο Keith Richards, ο θρυλικός κιθαρίστας των Rolling Stones, μόλις είχε ξυπνήσει και αποφάσισε να πάρει την κιθάρα του και ένα μαγνητόφωνο στο χέρι. Κάπως έτσι, συνέβαλε σε μια μουσική "αποκάλυψη", που θα καθόριζε μια ολόκληρη εποχή. Με θολωμένα μάτια από τον ύπνο, ηχογράφησε βιαστικά το riff που θα γινόταν η εμβληματική έναρξη του "(I Can't Get No) Satisfaction", προτού ξαναπέσει για ύπνο.
30 δευτερόλεπτα μουσικής, ακολουθούμενα από ροχαλητό
Ανακαλώντας τη στιγμή αυτή χρόνια αργότερα, ο Richards περιέγραψε τη διαδικασία για την ηχογράφηση του riff: έγραψε 30 δευτερόλεπτα με μια ακουστική κιθάρα και στη συνέχεια τον πήρε ο ύπνος με το μαγνητόφωνο να συνεχίζει να γράφει. Έτσι, όταν ξύπνησε, άκουσε το ηχογραφημένο riff και στη συνέχεια η κασέτα είχε 45 λεπτά απ' τα ροχαλητά του.
Ο Richards μοιράστηκε το δημιούργημά του με τον Mick Jagger την ίδια ημέρα. Αρχικά επιφυλακτικός, ο Jagger δεν μπορούσε να αρνηθεί τη μεταδοτικότητα του riff, αν και η ακουστική εκτέλεση του Richards ακουγόταν περισσότερο σαν μουσική country.
O Jagger και ο Richards έγραψαν στη συνέχεια τους στίχους και, χωρίς να χάσουν χρόνο, μπήκαν στα στούντιο Chess του Σικάγο στις 10 Μαΐου 1965, για να απαθανατίσουν το αριστούργημά τους. Μέσα σε μια δίνη πτήσεων και μαραθώνιων ηχογραφήσεων, ο Richards πειραματίστηκε με ένα fuzz box της Gibson, προσδίδοντας στο riff τον χαρακτηριστικό, πρωτοποριακό ήχο του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Richards αρχικά είχε σκεφτεί τη μελωδία με χάλκινα πνευστά.
Το "Satisfaction" άλλαξε τα πάντα
Εκείνη την εποχή, οι Rolling Stones ήταν σε ανοδική πορεία, αλλά δεν είχαν ακόμη κατακτήσει την Αμερική. Το "Satisfaction" άλλαξε τα πάντα. Εκτοξεύθηκαν στη μουσική καταξίωση και το τραγούδι έγινε ο ύμνος μιας ολόκληρης γενιάς.
Δεκαετίες αργότερα, το περιοδικό 'Rolling Stone' θα τοποθετούσε το τραγούδι στη θέση Νο. 2 της λίστας με τα "500 σπουδαιότερα τραγούδια όλων των εποχών", αναγνωρίζοντας τον καθοριστικό του ρόλο στην εξέλιξη της ροκ μουσικής.
Πηγή: esquire.com.gr
