Σπάνια κάποιος θα έβλεπε τον Eddie Van Halen - που γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1955 - να μιλάει στην κάμερα, ακόμη και την εποχή που μεσουρανούσε ως ο μεγαλύτερος κιθαρίστας του πλανήτη στην πιο hot μπάντα του κόσμου. Το 1984 των Van Halen ήταν το όνειρο κάθε δισκογραφικής - έπαιζε ασταμάτητα στα ραδιόφωνα, έλιωνε στα πικ-απ των εφηβικών δωματίων, ακουγόταν μέσα από τεράστια ηχεία σε κατάμεστα στάδια, τα βιντεοκλίπ του είχαν εκατομμύρια τηλεοπτικά views πολύ πριν το YouTube, το "Jump" ήταν ένας rock ύμνος που δε σταμάτησε να παίζει ποτέ από τότε μέχρι σήμερα σε αθλητικές εκπομπές του ελληνικού ραδιοφώνου και τηλεόρασης.
Προφανώς, ο Eddie Van Halen έχει δώσει εκατοντάδες συνεντεύξεις στη ζωή του ενώ η αλήθεια είναι ότι συχνά πυκνά ήταν λαλίστατος: Το 1985, σε ερώτηση που του έγινε για το πόσο επιδραστικός κιθαρίστας είναι, περιέγραψε τους ακόλουθούς του στην κιθάρα ως typewriter players (σ.σ: κιθαρίστες-αντιγραφείς) δίχως να μασήσει τα λόγια του. Απλά, στα χρόνια των διαστημικών solos και των απίθανων riffs, προτιμούσε να μιλά μόνο με αυτά.
Πυκνά μακριά μαλλιά με αφέλειες που κρύβουν τα μάτια, ένα πρόσωπο με σαρδόνιο χαμόγελο που μοιάζει να έχει μόνο δόντια και μαγικά δάχτυλα που παίζουν αυτά που σχεδόν κανείς άλλος δεν μπορεί να παίξει.
Αν ακόμα αναρωτιέσαι ποιος ακριβώς είναι αυτός ο τύπος, ίσως επειδή ποτέ δε σου άρεσε η hard rock, μπορείς να ακούσεις το "Beat It" του Michael Jackson. Είναι ο άνθρωπος πίσω από το hard rock solο που έγραψε ιστορία στην pop μουσική.
Καυτός, ανεβαστικός, ξεσηκωτικός
Ο Eddie Van Halen γεννήθηκε στο Άμστερνταμ αλλά μεγάλωσε στην Πασαντίνα της ηλιόλουστης Καλιφόρνιας. Στις αρχές των 70s ίδρυσαν μαζί με τον αδελφό του και drummer Alex Van Halen την ομώνυμη μπάντα. Χρειάστηκαν έξι χρόνια για να κυκλοφορήσουν το ομώνυμό ντεμπούτο τους, έναν δίσκο ξεκάθαρο 10 στα 10, και περίπου μία δεκαετία για να σκαρφαλώσουν στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας.
Στο παίξιμο του Eddie και παρά τη βορειοευρωπαϊκή του καταγωγή, ο ήλιος της Καλιφόρνια μοιάζει να είχε εντυπωθεί για τα καλά: καυτός, ανεβαστικός, ξεσηκωτικός.
Υπάρχει μία φράση στα αγγλικά που δύσκολα μεταφράζεται: Larger than life. Τέτοιες ήταν οι επιδόσεις του Eddie Van Halen στις χορδές, οι εμφανίσεις του φορώντας ό,τι πιο παράλογο έχει κυκλοφορήσει ποτέ σε γκαρνταρόμπα και οι πωλήσεις της μπάντας του στα 80s. Εκείνα, όμως, που μένουν στο τέλος δεν είναι τα στατιστικά και οι τεχνικές αναλύσεις.
Είναι οι στιγμές που έχει χαρίσει ένας rocker στο ακροατήριο του: Η πρώτη φορά που άκουσες το "Why Can't this Be Love" στο ραδιόφωνο στο γυμνάσιο, το διαστημικό σόλο του "Eruption" να πετάγεται από τα ηχεία κάποιου συνοικιακού ροκάδικου, το "Jump" να παίζει σαν χαλί για το μπασκετικό έπος του '87, το ταξιδιάρικο "Panama" ως soundtrack σε κάποιες φοιτητικές διακοπές, η επική στιγμή που το "Running with the Devil" μπήκε στην playlist ενός bachelor party, και ο Ben Affleck να βρίσκει μία στιγμή ηρεμίας στο οσκαρικό "Argo" (2012) υπό τους ήχους του "Dance the Night Away".
O Eddie Van Halen έφυγε τελικά από τη ζωή στις 6 Οκτωβρίου του 2020, στα 65 του από καρκίνο. Καμία αρρώστια όμως δεν μπορεί να πάρει μακριά αυτά που έχτισε ο Eddie με την κιθάρα του. Στο τέλος της μέρας, αν όχι τίποτα άλλο, θα υπάρχει πάντα ο δίσκος διαμάντι, το ντεμπούτο του.
Ένα άλμπουμ δυναμίτης στα θεμέλια της βαρετής καθημερινότητας. Ένας τεράστιος κιθαριστικός ήχος που σε κάνει να πατάς το γκάζι ασυναίσθητα. Τραγούδια που σε σηκώνουν θες δε θες από την καρέκλα. Ροκ ύμνοι που σε κάνουν να χαμογελάς σαρδόνια - περίπου όπως έκανε και εκείνος.
Πηγή: esquire.com.gr
