Οι κινηματογραφικές βιογραφίες φαίνεται πως περνούν σε μια νέα εποχή. Δεν χρειάζεται πια να διηγούνται τη ζωή ενός θρύλου από το πρώτο βήμα μέχρι τη δόξα. Πλέον, επιλέγει να σταθεί σε μια κομβική στιγμή και να εστιάσει σε όσα διαμόρφωσαν τον καλλιτέχνη εσωτερικά. Όπως έγινε με το "A Complete Unknown" για τον Bob Dylan, με τον Timothée Chalamet στον πρωταγωνιστικό ρόλο, έτσι επιχειρεί να κάνει το "Springsteen: Deliver Me From Nowhere" του Scott Cooper, με τον Jeremy Allen White ως Bruce Springsteen, του 74χρονου πλέον μουσικού που συνεχίζει να καθορίζει τον ήχο της Αμερικής, αλλά και τη σιωπή της.
Το φιλμ βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Warren Zanes και κάνει την πρεμιέρα του στο Telluride Film Festival. Η επιλογή του Cooper να εστιάσει όχι στην καριέρα του Springsteen συνολικά, αλλά στο πώς η μοναξιά, η κατάθλιψη και η απομόνωση "γέννησαν" το κορυφαίο άλμπουμ "Nebraska", είναι θαρραλέα και σίγουρα κόντρα στην τάση των "φανταχτερών" biopics.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρεμιέρα της ταινίας έρχεται λίγους μήνες αφότου ο Springsteen αναγκάστηκε να αναβάλει κάποιους σταθμούς της περιοδείας του, εξαιτίας προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με το στομάχι.
Τι λένε οι πρώτες κριτικές
Το 'Deadline' υποδέχεται την ταινία με ενθουσιασμό, περιγράφοντάς τη ως "μια στοχαστική, ευφυώς δομημένη εξερεύνηση της ψυχής ενός καλλιτέχνη που προσπαθεί να ξαναβρεί το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του". Ο White, λένε, δε μιμείται απλώς τον Springsteen: "δεν προσπαθεί να κάνει μίμηση του στυλ SNL". Αντίθετα, "φτάνει στην ουσία του ανθρώπου και η ερμηνεία του είναι συγκλονιστικά πειστική". Η ταινία αποφεύγει τα γνωστά κλισέ και "μετατρέπει μια μουσική κατάρρευση σε κινηματογραφική ενδοσκόπηση".
Το 'Variety' κρατά μία πιο επιφυλακτική στάση. Βρίσκει ενδιαφέρον το γεγονός ότι η αφήγηση επικεντρώνεται σε μια κρίσιμη στιγμή της καριέρας του Springsteen, αλλά εντοπίζει ένα βασικό πρόβλημα: "Ο Cooper θεωρεί δεδομένο ότι το κοινό γνωρίζει και νοιάζεται αρκετά για το "Nebraska" - ίσως περισσότερο απ’ όσο είναι λογικό". Ωστόσο, αναγνωρίζει ότι ο White "κάνει όλα τα φωνητικά μόνος του και αναπαράγει πιστά την σπαρακτική μπάσα φωνή του Bruce εκείνης της εποχής, με το χαρακτηριστικό γρέζι", ενώ το στιλιστικό κομμάτι, από το φθαρμένο denim μέχρι τα αμάνικα T-shirts, "τον βοηθούν να ενσαρκώσει με πειθώ το πρόσωπο".
Το 'The Hollywood Reporter' κάνει ένα βήμα πιο βαθιά. Βρίσκει πως η επιλογή να παρουσιαστεί ο Springsteen όχι ως ροκ θρύλος αλλά ως εύθραυστος άνθρωπος, προσδίδει στην ταινία "σοβαρότητα, ευαισθησία και σεναριακή τιμιότητα". Χαιρετίζει την απόφαση του Cooper να κινηθεί ενάντια στο hype και να επικεντρωθεί στο εσωτερικό ταξίδι ενός ανθρώπου που δημιουργεί κάτω από τεράστια ψυχική πίεση. "Ο White καταφέρνει να αποδώσει όχι απλώς τον χαρακτήρα του Springsteen, αλλά την ίδια την ψυχική κατάσταση από την οποία γεννήθηκε ένα άλμπουμ που ο ίδιος ο καλλιτέχνης θεωρεί το πιο ειλικρινές του έργο". Το μόνο "κρίμα", όπως σημειώνουν, είναι ότι το "State Trooper” ακούγεται "μόνο φευγαλέα".
Το 'IndieWire' με τη σειρά του, παίρνει διαφορετικό δρόμο- όπως κάνει συχνά άλλωστε. Ξεκινά καυστικά: "Το 'Deliver Me From Nowhere' μοιάζει με το πρώτο προσχέδιο ενός biopic. Ένα σκίτσο για έναν καταθλιπτικό 32χρονο που κάνει ζάπινγκ ένα καλύτερο φιλμ στην τηλεόραση του 1981". Χρεώνει ωστόσο, στην ταινία έλλειψη ρυθμού και αμηχανία στη μετάβαση από τον εσωτερικό μονόλογο στην κινηματογραφική πράξη. Παρ’ όλα αυτά, ο White σώζει την παρτίδα: "Ακόμη κι αν δεν μοιάζει ιδιαίτερα με τον Springsteen, και παρότι η παραγωγή στηρίζεται περισσότερο σε αυθεντικές ηχογραφήσεις παρά στη φωνή του, ο White δίνει μια ερμηνεία τόσο οργανική και αληθινή, που μέχρι το τέλος έχεις ξεχάσει πως βλέπεις κάποιον να παίζει έναν ρόλο".
Το "Springsteen: Deliver Me From Nowhere" κυκλοφορεί στις 24 Οκτωβρίου
Πηγή: esquire.com.gr
